ABDULLAH b. MAHREME
عبد الله بن محرمة
Ebû Muhammed Abdullah b. Mahreme b. Abdil‘uzzâ el-Kureşî el-Âmirî (ö. 12/633)
İslâmiyet’i ilk kabul eden sahâbîlerden biri.
Gençliği hakkında bilgi yoktur. Ca‘fer b. Ebû Tâlib’le birlikte Habeşistan’a, daha sonra da otuz yaşında iken Medine’ye hicret etti. Hz. Peygamber, Medine’de onunla Ferve b. Amr el-Beyâzî arasında kardeşlik bağı (muâhât*) kurdu. Başta Bedir olmak üzere bütün savaşlara katıldı. İbadete düşkünlüğü ile de tanınan Abdullah’ın Allah yolunda her mafsalına bir darbe yemeden ölmeme arzusu, kırk bir yaşındayken katıldığı Yemâme Savaşı’nda gerçekleşti. Abdullah b. Ömer onu savaş meydanında can vermek üzereyken bulduğunda iftar vaktinin girip girmediğini sordu, orucunu açmak için yanındaki kalkanın içine biraz su koymasını istedi. Fakat o, İbn Ömer suyu getirinceye kadar ruhunu teslim etti.
BİBLİYOGRAFYA:
İbn İshâk, es-Sîre (nşr. Muhammed Hamîdullah), Rabat 1967 → Konya 1401/1981, s. 207; Vâkıdî, Kitâbü’l-Megazî (nşr. M. Jones), London 1965-66 → Beyrut, ts. (Âlemü’l-Kütüb), I, 156, 341; II, 496; İbn Hişâm, es-Sîre (nşr. Mustafa es-Sekka v.dğr.), Kahire 1375/1955, I, 352; II, 7, 341; İbn Sa‘d, et-Tabakatü’l-kübrâ (nşr. İhsan Abbas), Beyrut 1388/1968, III, 404; İbnü’l-Esîr, Üsdü’l-gabe (nşr. Muhammed İbrâhim el-Bennâ v.dğr.), Kahire 1390-93/1970-73, III, 379-380; İbn Hacer, el-İsâbe (nşr. Ali Muhammed el-Bicâvî), Kahire 1390-92/1970-72, IV, 226.
Kemal Sandıkçı