AHMED RAÛFÎ
(ö. 1170/1756-57)
Mutasavvıf, Halvetiyye’nin Ramazâniyye şubesinin Raûfiyye kolunun kurucusu.
1068’de (1657-58) Üsküdar’da doğdu. Medrese tahsilini tamamladıktan sonra Üsküdar Kapıağası Medresesi müderrisliğine tayin edildi. Doğancılar ile Salacak arasındaki Koca Sinan Paşa Camii’nde imam-hatiplik yaptı. Halvetiyye’nin Ramazâniyye koluna mensup Köstendilli Şeyh Ali Efendi’ye (ö. 1143/173-031) intisap ederek ondan hilâfet aldı. Koca Sinan Paşa Camii yakınlarındaki evinin yanına yaptırdığı tekkede irşadla meşgul oldu ve yirmi kadar halife* yetiştirdi. Sultan III. Osman’ın kendisini sık sık ziyaret edip duasını aldığı nakledilmektedir. Üsküdar’da vefat etti ve adı geçen caminin hazîresine defnedildi. Şöhretten kaçınan ve münzevi bir hayat süren Ahmed Raûfî’nin yerine oğlu Muhammed Nûrullah Efendi (ö. 1189/1775) geçti. Raûfî mahlası ile şiir ve ilâhiler yazan Ahmed Raûfî’nin basılmamış bir divanı ile Kurretü’l-uyûn adlı Türkçe bir risâlesi ve Mecâlis adlı Arapça bir mev‘iza* kitabı vardır (Süleymaniye Ktp., Hâlet Efendi, nr. 294).
Raûfî, Raûfî Efendi ve Ahmed Raûfî Efendi Tekkesi gibi isimlerle anılan Raûfiyye Âsitânesi’nin kuruluş tarihi tesbit edilememiştir. Ancak XVIII. yüzyılın ilk yarısı içinde inşa edilmiş olduğu söylenebilir. XX. yüzyılın başlarına kadar faal olan tekke, 1920’lerde çıkan Doğancılar yangınında tamamen yanmıştır.
Ahmed Raûfî Tekkesi’nin bir âsitâne olduğu göz önüne alınarak tam teşekküllü bir tarikat yapısı şeklinde kurulduğu tahmin edilebilir. Tamamen ortadan kalkmış olan bu tekkenin mimarisi hakkında herhangi bir bilgi yoktur. Raûfîyye tarikatı, tekkeler kapatılıncaya kadar Beykoz ve Yeniköy’deki iki tekke ile varlığını sürdürmüştür.
BİBLİYOGRAFYA:
Âsitâne Tekkeleri, s. 17; Mecmûa-i Cevâmi‘, II, 64-65; Osmanlı Müellifleri, I, 76; Tomar - Halvetiyye, s. 95-96; Pakalın, III, 13; Zâkir Şükrü, Mecmûa-i Tekâyâ, s. 24; R. Ekrem Koçu, “Ahmed Raûfî Efendi”, İst.A, I, 460-461.
M. Baha Tanman