ALEVİYYE

العلويّة

Alevî oğullarından Muhammed b. Ali b. Muhammed’e (ö. 653/1255) nisbet edilen bir tarikat.

Hadramut’ta yaşayan Alevî oğullarının soyu, Alevî b. Ubeydullah b. Ahmed el-Ureyzî (VI/XII. asır) vasıtasıyla Ca‘fer-i Sâdık’a ulaşır. Ubeydullah’ın oğlu Alevî’ye nisbetle onun soyundan gelenlere Bâ Alevî* (Benî Alevî, Âl-i Bâ Alevî) denilmiştir. Şillî, el-Meşreu’r-revî fî menâkıbı Benî Alevî adlı eserinde bu aile hakkında geniş bilgi verir. Fazl b. Gavs el-Alevî, Îzahu’l-esrâr’da tarikatın evrâd* ve ezkâr*ının âyet ve hadislerden derlendiğini, mensuplarının herkesten farklı şekilde giyinmemeye dikkat ettiklerini söyleyerek görünüş ve şekil açısından onlarla ulemâ arasında bir ayrılık bulunmadığını belirtir. Gavs el-Alevî’ye göre Aleviyye tarikatı mensupları şer‘î emirlere eksiksiz bağlı olanları, keşf ve kerâmet sahibi olup olmamalarına bakmaksızın velî sayarlar.

BİBLİYOGRAFYA:

Şillî, el-Meşreu’r-revî fî menâkıbı Benî Alevî, Kahire 1319; Fazl b. el-Alevî, Îzâhu’l-esrâri’l-ulviyye ve minhâci’s-sâdeti’l-Aleviyye, Kahire 1316; O. Löfgren, “Ba Alawī”, EI² (İng.), I, 828-830.

Süleyman Uludağ