BELÂĞ
البلاغ
Bir hadis terimi.
Sözlükte “yetişmek, ulaşmak” mânasına gelen belâğ, hadis ilminde “beleganî” (hadis bana ulaştı) şeklinde kullanılır. İmam Mâlik’in el-Muvaŧŧaǿında sık rastlanan ve “...Mâlik, ennehû belegahû” diye rivayet edilen bu hadis ve haberler, kendisinden nakledilen kimseye ait olduğuna veya ondan işitildiğine kesin bir şekilde delâlet etmediği için aksi sabit oluncaya kadar münkatı‘*, dolayısıyla zayıf kabul edilir. Müellifinden bizzat rivayet edilmeyen bir hadis kitabı daha sonraları ele geçtiği (bk. VİCÂDE), fakat eserin müellif hattı olup olmadığı kesinlik kazanmadığı zaman bu eserdeki hadisler rivayet edilirken de belâğ sigası kullanılabilir. Bu tabir ayrıca bir nüshanın istinsah edildiği asıl nüsha ile karşılaştırılması (mukabele) sırasında yapılan işin nereye kadar ulaştığını göstermek için de kullanılır.
BİBLİYOGRAFYA:
Şâfiî, er-Risâle, s. 105, dipnot 10; Süyûtî, Tedrîbü’r-râvî, I, 90, 212; Abdullah Aydınlı, Hadis Istılahları Sözlüğü, İstanbul 1987, s. 40-41.
Abdullah Aydınlı